ผู้ตรวจการแผ่นดินได้พิจารณาและแสวงหาข้อเท็จจริงได้ความว่า ในปี 2547 สำนักงานที่ดินจังหวัดตรัง สาขาห้วยยอด ได้ทำการรังวัดสอบเขตที่สาธารณประโยชน์ตามบัญชีรายชื่อที่สาธารณประโยชน์ ตามแผนงานรังวัดออกหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวง ปีงบประมาณ พ.ศ. 2547 หน่วยรังวัดที่ 7 ลำดับที่ 93 ขุมเหมืองหมู่บ้าน หมู่ที่ 4 บ้านในเหยา ตำบลห้วยยอด อำเภอห้วยยอด จังหวัดตรัง เนื้อที่ประมาณ 5 ไร่ โดยมีกำนันตำบลห้วยยอด ได้รับมอบอำนาจจากนายอำเภอห้วยยอดมาเป็นผู้นำ ทำการรังวัดสอบเขตที่สาธารณประโยชน์ในท้องที่ตำบลห้วยยอดที่ขึ้นทะเบียนไว้ ซึ่งในการทำการรังวัดในปี 2547 ที่ผ่านมานั้น นายช่างรังวัดได้นำเอกสารให้ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 1 ลงชื่อในฐานะเจ้าของพื้นที่ด้วย โดยผู้ใหญ่บ้านได้สังเกตว่ารูปแผนที่ไม่เหมือนหนองน้ำที่มีอยู่และอาจรวมเอาที่ดินและสวนปาล์มของผู้ร้องเรียนติดไปด้วย จึงแนะนำให้ผู้ร้องเรียนไปติดต่อสำนักงานที่ดินจังหวัดตรัง สาขาห้วยยอด เพื่อคัดค้านการรังวัดและร้องเรียนต่อศูนย์ดำรงธรรม
ในปี 2557 จังหวัดตรังได้มีการออกหนังสือสำคัญสำหรับที่หลวง (น.ส.ล.) เลขที่ ตง 0911 ที่ดินเลขที่ 201 ระวาง 4924 IV แผ่นที่ 176 โดยใช้เอกสารหลักฐานการรังวัดของนายช่างวัด ในปี 2547 และมีการบันทึกถ้อยคำของผู้ใหญ่บ้านและกำนันห้วยยอด เพิ่มเติม เมื่อผู้ร้องเรียนทราบจึงไปติดต่อที่สำนักงานที่ดินจังหวัดตรัง สาขาห้วยยอด เพื่อยื่นคำคัดค้าน แต่ถูกเจ้าหน้าที่แสดงความไม่พอใจและกล่าวหาว่า ผู้ร้องเรียนอยากได้ที่หลวง
ในปี พ.ศ. 2560 องค์การบริหารส่วนตำบลห้วยยอดได้ยื่นขอรังวัดสอบเขต น.ส.ล. แปลงดังกล่าวต่อสำนักงานที่ดินจังหวัดตรัง สาขาห้วยยอด เพื่อตรวจสอบจำนวนเนื้อที่และตรวจสอบการบุกรุกที่สาธารณประโยชน์ โดยนำรังวัดบริเวณหนองน้ำสาธารณประโยชน์ในท้องที่หมู่ที่ 1 ตามที่ระบุไว้ใน น.ส.ล. ซึ่งอยู่ติดกับโฉนดที่ดินของผู้ร้องเรียน เป็นเหตุให้ผู้ร้องเรียนคัดค้านการรังวัดสอบเขต เนื่องจากเห็นว่าจะเป็นการรุกล้ำที่ดินของผู้ร้องเรียน
